- қыл
- IҚыл құйрық. Жылқы малы. Колхоздағы төрт тұяқ, қ ы л қ ұ й р ы қ т ы ң іске татырының оған бәрі мәлім (Б.Соқпақбаев, Таңд., 385). Қыл сағағын қиды. Сағақ тұсынан қолының қырын жүргізіп өтті («Байыр едің, тойынар едің» д.м). – Ендігі былай тұрар едің, - деп қолының қырымен қ ы л с а ғ а ғ ы н қ и д ы (Ж.Кәрменов, Ғашық., 165).IIҚыл шапан… Түлкі тымақ, маңлық тыс, Мойында бар ақ шарфы. Қымбат ішік, қ ы л ш а п а н, Серіліктің нақ шарты (А.Үлімжіұлы, Шығ., 2, 398).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.